7 มกราคม 2564 จีนลงดาบห้ามจับปลาในแยงซีเกียง ๑๐ ปี

ที่มา:

https://www.mgronline.com/china/detail/9640000001233

รัฐบาลกลางจีนแถลงบังคับใช้คำสั่งห้ามทำประมงในแยงซีเกียงระยะเวลา ๑๐ ปีชุดสมบูรณ์ โดยมีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่ ๑ ม.ค. ๖๔ เป็นต้นไป เพื่อฟื้นฟูสภาพแวดล้อม และระบบนิเวศเสื่อมโทรม ในช่วงสิบปีมานี้ประเทศจีนใช้มาตรการแก้ไขปัญหาสิ่งแวดล้อม และระบบนิเวศเสื่อมโทรมในแยงซีเกียง หรือที่จีนเรียก “ฉังเจียง” ซึ่งเป็นแม่น้ำสายยาวสุดของประเทศที่ทอดตัวผ่านหลายเขตมณฑลโดยมีความยาวทั้งสิ้นถึง ๖,๓๐๐ กม. หน่วยงานระดับท้องถิ่นดำเนินมาตรการต่างๆ รวมทั้งการห้ามประมงในเงื่อนไขต่างๆ ทว่า มาตรการเหล่านี้ดูยังไม่อาจหยุดวิกฤตปัญหาดังกล่าว จำนวนปลาร่อยหรอ และความหลากหลายทางชีวภาพที่เคยอุดมสมบูรณ์นับวันยิ่งเสื่อมโทรม กระทั่งประธานาธิบดี สี จิ้นผิงออกโรงมาเตือนเมื่อสองปีที่แล้วว่า ปัญหาสภาพแวดล้อมในแยงซีเกียงกำลังเสื่อมโทรมเข้าขั้นวิกฤต ดัชนีความหลากหลายทางชีวภาพตกต่ำอย่างที่สุด จนอาจกล่าวได้ว่าไม่มีปลาเหลืออยู่แล้ว”

หม่า ซิงหลิน วัย 49 ปี อดีตชาวประมงในเสฉวนเล่าว่า เขาเห็นความเปลี่ยนแปลงอย่างหน้ามือหลังมือของแม่น้ำจินชา ซึ่งเป็นลำน้ำตอนบนของแยงซีเกียง “ในทศวรรษที่ ๑๙๘๐ เราจับปลาตัวโตขนาด ๑๐ กก. ได้ง่ายๆ เลย แต่ในช่วงปี ๒๐๐๐ ชาวประมงแทบไม่สามารถดำรงชีพอยู่ได้จากการจับปลา เนื่องจากจำนวนปลาร่อยหรอแทบเรียกได้ว่าเหลือไม่กี่ตัวแล้ว” หม่า กล่าว เฉา เหวินเซวียน ผู้เชี่ยวชาญชีวภาพทางแม่น้ำและทะเลประจำสถาบันชลวิทยาสังกัดบัณฑิตยสภาแห่งจีนเผยว่า กลุ่มผู้เชี่ยวชาญรณรงค์มาตรการห้ามการประมงระยะเวลา ๑๐ ปีในแยงซีเกียงมาตั้งแต่ต้นๆ ปี ๒๐๐๐ ซึ่งเป็นเรื่องต้องทำอย่างเร่งด่วน และเป็นความหวังที่จะกอบกู้ฝูงปลาและสัตว์น้ำกลับมา “เมื่อเราบอกว่าแยงซีเกียงเสื่อมโทรมถึงขั้นไม่มีปลาแล้ว ไม่ได้หมายความว่าไม่มีปลาอาศัยอยู่แม้ตัวเดียว หากหมายถึงว่าสต็อกปลาเหลืออยู่หร็อมแหร็ม และปลาที่จับได้ในตอนนี้ตัวเล็กกว่าเมื่อก่อนมาก” “หลายสิบปีมานี้ การพัฒนาเขตเมือง และการขนส่งในแยงซีเกียงทำลายแหล่งอาศัยของสิ่งมีชีวิตในน้ำไปอย่างมาก การใช้ปุ๋ยในการเกษตร และสารเคมียาฆ่าศัตรูพืชสร้างมลพิษในแม่น้ำอย่างเลวร้าย” เหว่ย ฉีเว่ย นักวิจัยประจำสถาบันการประมงในแยงซีเกียงกล่าว ก่อนหน้านี้รัฐบาลท้องถิ่นมณฑลต่างๆ ออกมาตรการฟื้นฟูสภาพแวดล้อมของแม่น้ำแห่งชาติสายนี้ และมาตรการแรงสุดที่เคยจัดไปนั้น ได้แก่ ในปี ๒๐๐๓ เจ้าหน้าที่ดำเนินมาตรการฟื้นฟูสภาพแวดล้อม และสายพันธุ์ปลาในแยงซีเกียงโดยออกมาตรการห้ามจับปลาประจำฤดูกาลซึ่งกินเวลา ๓ – ๔ เดือนในฤดูใบไม้ผลิ แต่มันสั้นเกินไป และไม่เพียงพอที่จะฟื้นชีพเหล่าสัตว์น้ำขึ้นมาได้ “เมื่อสิ้นสุดฤดูห้ามจับปลาในแต่ละปี กองทัพชาวประมงก็กลับมา แต่พวกเขาจับได้เพียงปลาตัวเล็ก บางฝูงมีลำตัวยาวแค่ ๑๐ ซม. เท่านั้น และหลายคนก็เอามันไปทอดทำอาหารสัตว์ มันเป็นความสูญเสียที่ร้ายแรง เป็นหายนะ” สำหรับมาตรการห้ามการประมงระยะเวลา ๑๐ ปีชุดสมบูรณ์ที่ประกาศบังคับใช้ล่าสุดนี้ออกโดยรัฐบาลกลาง