ที่มา: https://www.thairath.co.th/news/foreign/2104345

นักวิจัยเชื่อว่าวิวัฒนาการที่เพิ่มขึ้นหลังจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่เมื่อ ๖๖ ล้านปีก่อนทำให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมมีความหลากหลาย และประสบความรุ่งเรืองเติบโตในช่วงการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของโลก ซึ่งสิ่งที่ทำให้เชื่อเช่นนั้นมาจากการวิเคราะห์กระดูกที่เป็นส่วนหนึ่งของข้อเท้าและส้นเท้าของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยพาลีโอซีน (Paleocene) ราว ๖๕ ล้านปีก่อน ทีมนักบรรพชีวินวิทยาจากมหาวิทยาลัยเอดินบะระ ในสกอตแลนด์ นำโดย ดร.ซาราห์ เชลลีย์ เผยว่า จากการเปรียบเทียบกายวิภาคกระดูกเท้า และข้อเท้าของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมสมัยพาลีโอซีน กับสายพันธุ์จากยุคครีเตเชียสที่เป็นยุคก่อนหน้านั้น และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่มีอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งการวัดกระดูกเท้าและข้อเท้าให้ข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับวิถีชีวิตและขนาดตัวของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมจำนวน ๔๐สายพันธุ์ในสมัยพาลีโอซีน โดยพบพวกมันมีวิวัฒนาการอย่างรวดเร็วและมีโครงสร้างที่แข็งแรง มีกล้ามเนื้อมากกว่าสัตว์ในยุคครีเตเชียส และสัตว์ยุคปัจจุบัน นอกจากนี้ ข้อต่อของสัตว์ยังเคลื่อนที่ได้ดีซึ่งได้รับการสนับสนุนจากเอ็นยึดระหว่างกระดูกและเส้นเอ็นเชื่อมต่อกล้ามเนื้อกับกระดูก ทีมนักบรรพชีวินวิทยาตั้งสมมติฐานว่า วิวัฒนาการของกระดูกข้อเท้าและเท้าให้มีรูปร่างและขนาดต่างกัน ช่วยให้สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมปรับตัวและเจริญเติบโตได้หลังจากการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์