3 มกราคม 2563 ไขความกระจ่างวิธีเคลื่อนตัวของวานรโบราณ

ที่มา: https://www.thairath.co.th/news/society/1738676

เมื่อเร็วๆ นี้ทีมนักวิจัยนานาชาติรายงานลงในวารสาร Proceeding of the National Academy of Science (PNAS) ถึงการศึกษาเชิงลึกเกี่ยวกับโครงกระดูกของ Oreopithecus bambolii คือสกุลหนึ่งของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในอันดับวานรหรือไพรเมต เคยอาศัยในดินแดนที่ปัจจุบันคือ เกาะซาร์ดิเนีย และทัสคานี เมื่อประมาณ 6,700,000 – 8,300,000 ปีก่อน หลักฐานการมีอยู่ของ Oreopithecus bambolii ถูกค้นพบครั้งแรกเมื่อราวปี พ.ศ.2415 ตั้งแต่นั้นมา นักวิทยาศาสตร์ได้ถกเถียงวิธีการเคลื่อนไหวร่างกายของมัน นักวิชาการบางรายเสนอว่าสกุลนี้น่าจะเชี่ยวชาญการปีนต้นไม้ แต่มีคนอื่นที่ไม่เห็นด้วย และยืนยันว่าพวกมันอยู่บนบก และเดินตัวตรง ต่อมา นักวิจัยได้พยายามยุติการถกเถียงนั้น โดยศึกษาโครงกระดูกที่สมบูรณ์ที่สุดที่เคยค้นพบจากโครงกระดูกว่าเป็นเพศชายหนักราว 30 กิโลกรัม ที่ขุดพบในปี พ.ศ. 2501 และเปรียบเทียบสิ่งที่พบกับไพรเมตโบราณ และสมัยใหม่อื่นๆ อย่างรอบคอบ เพื่อค้นหาว่า Oreopithecus bambolii ถนัดปีนต้นไม้ หรือเดินตัวตรง ผลวิจัยพบว่าร่างกายของ Oreopithecus bambolii คล้ายกับชะนียุคใหม่ มีกระดูกสันหลังส่วนเอว 5 ท่อนแทนที่จะเป็น 4 ท่อนแบบที่พบในลิงใหญ่ยุคใหม่ กระดูกเชิงกรานก็แตกต่างจากไพรเมตอื่นๆ ทั้งยุคใหม่หรือโบราณ แนวขวางของปีกอุ้งเชิงกราน และความยาวของกระดูกก้นคล้ายลิงใหญ่ยุคไมโอซีน ซึ่งโครงสร้างของกระดูกเชิงกรานนั้นเอื้อต่อการเดินตรงมากกว่าลิงยุคใหม่ แต่ไม่มากพอที่จะเดินตรงได้เหมือนมนุษย์ เป็นไปได้ที่พวกมันอยู่บนเกาะและเดินบนบก ทำให้สูญเสียความสามารถในการปีนป่าย แต่ไม่เคยพบว่าพวกมันเดินตัวตรง.